Καμιά φορά και αν λυγάς, στον πόνο δεν πειράζει

Καμιά φορά και αν λυγάς, στον πόνο δεν πειράζει ο άνθρωπος που πλάθεται πολλές φορές, αλλάζει.

Αξία, δεν έχεις τιμή, τιμή δεν είσ΄ αξία

Αξία, δεν έχεις τιμή, τιμή δεν είσ΄ αξία και αν κοστίζει ν΄ αγαπάς, αυτό ΄ναι ατιμία.

Στην Καταιγίδα και βροντά και ποταμούς τσοι βρέχει

Στην Καταιγίδα και βροντά και ποταμούς τσοι βρέχει, ο πόνος και ανέ ξεσπά, το δάκρυ του θα τρέχει.

Φτερά δεν έχω, να πετώ, μα πορπατώ με ζάλα

Φτερά δεν έχω, να πετώ, μα πορπατώ με ζάλα και όταν πέφτω, σκώνομαι και κάνω πιο μεγάλα.

Το όνειρο ΄βγαλε φτερά, ψηλά πως ΄θελά πάει

Το όνειρο  ΄βγαλε φτερά, ψηλά πως  ΄θελά πάει με γέλασε όμως ξανά και μακριά, πετάει.

Δεν ξανακάνω όνειρα, κερά μου, εγώ χαμένα

Δεν ξανακάνω όνειρα, κερά μου, εγώ χαμένα ντελόγο θέλω να τα ζω, δίχως φτερά, σπασμένα.

Ανάθεμα τη για ζωή κι απού δε τη γλεντίζει

Ανάθεμα τη για ζωή κι απού δε τη γλεντίζει τσι πίκρες απ΄ τα βάσανα, δεν ξέρει να χωρίζει.

Πίνω και πίνω τη ρακή κι αδειάζω το μπουκάλι

Πίνω και πίνω τη ρακή κι αδειάζω το μπουκάλι για να  ΄ρθεις λίγο πιο κοντά, να το γεμώσεις  πάλι.

Βαφτίστηκε ο πόνος μου, επήρε τ΄ όνομα σου

Βαφτίστηκε ο πόνος μου, επήρε τ΄ όνομα σου όταν γιορτάζεις τον κερνώ και πίνω στην υγειά σου.

Το λούλουδο, το άγριο και στα βουνά, ανθίζει

Το λούλουδο, το άγριο και στα βουνά, ανθίζει και δε ζητάει κανενός, να  ΄ρθει να το ποτίζει.

Μοίρα, χαλάκι σ΄ έκανα, ν΄ αφήνω τα σκουπίδια

Μοίρα, χαλάκι σ΄ έκανα, ν΄ αφήνω τα σκουπίδια στα πόδια μου τα πέταξες με ζήλο ΄συ η ίδια.

Εχτύπησε με, η βροντή, οι σάρκες μου ματώσαν

Εχτύπησε με, η βροντή, οι σάρκες μου ματώσαν φωνές μετά και σιωπή αχ, θέ μου,  με σκοτώσαν.

Άγιος, είν΄ ο Διάολος, μπρος σε κάποιους ανθρώπους

Άγιος, είν΄ ο Διάολος, μπρος σε κάποιους ανθρώπους απού σκορπούν το Θάνατο, έτσι για το σκοπό τους.

Αν ήσουν μάτια μου πουλί, θελά ΄σαι χελιδόνι

Αν ήσουν μάτια μου πουλί, θελά ΄σαι χελιδόνι απού πέτα χιλιόμετρα, τον ήλιο να ζυγώνει.  

Ήθελα και να ήμουνα, ένα τσαμπί σταφύλι

Ήθελα και να ήμουνα, ένα τσαμπί σταφύλι σαν με πατάς να γίνομαι, ρακή στα δυο σου χείλη.

Όσο κι αν κλαις, τα δάκρυα, τον πόνο δε τον σβήνουν

Όσο κι αν κλαις, τα δάκρυα, τον πόνο δε τον σβήνουν στάλες που εξατμίζονται και την πυρά αφήνουν.

Ας γίνω δέντρο, μοναχό, στη μέση της ερήμου

Ας γίνω δέντρο, μοναχό, στη μέση της ερήμου ανθρώπους που  ΄ναι ψεύτικοι, πετώ απ΄ τη  ζωή μου.

Εσκότωσα το θάνατο, με μια μόνο κουβέντα

Εσκότωσα το θάνατο, με μια μόνο κουβέντα "αν σου βαστά, αγάπησε, δώσε ζωή και γλέντα"

Αν θες να δεις αν πόθανες ή ανέ ζεις ακόμα

Αν θες να δεις αν πόθανες ή ανέ ζεις ακόμα ξάνοιξε μέσα την ψυχή, που φεύγει πριν το σώμα.

Αν είσ΄ αγάπη, θάνατος, καλιά ΄χω να ποθάνω

Αν εισ΄ αγάπη, θάνατος, καλιά  ΄χω να ποθάνω παρά δίχως τη γλύκα σου να ζω στον κόσμο πάνω.

Αν θες, ντελόγο, τη ρακή να πάψω να την πίνω

Αν θες, ντελόγο, τη ρακή να πάψω να την πίνω, δωσ΄ μου τα χείλη σου τα δυό, την κάψα μου να σβήνω.

Αν θες, το λόγο, να κρατάς και άντρας να λογάσαι

Αν θες, το λόγο, να κρατάς και άντρας να λογάσαι, κάμε και πες τι σκέφτεσαι, δίχως να τα φοβάσαι.