Σαν τη νιφάδα του χιονιού πέφτω να σ ανταμώσω

Σαν τη νιφάδα του χιονιού πέφτω να σ' ανταμώσω  να σ' ακουμπήσω μια στιγμή και ύστερα ας λιώσω.

Ζωή θαρρώ πως είσαι σαν το πάτημα στο χιόνι

Ζωή θαρρώ πως είσαι σαν το πάτημα στο χιόνι  απού κρατά όσο κρατά και ύστερα τελειώνει.

Ζηλεύω γω και του καιρού απού βαστά το χιόνι

Ζηλεύω γω και του καιρού απού βαστά το χιόνι  και κάθε βαρυχειμωνιά το δάκρυ του παγώνει.

Καρδιά μου πάλι με πονάς μα σημασία δε δίνω

Καρδιά μου πάλι με πονάς μα σημασία δε δίνω   αξία να πάρει τ' όνειρο απού 'χα δεν αφήνω.

Λίγο ρακί λίγο φωθιά στο αναμμένο τζάκι

Λίγο ρακί λίγο φωθιά στο αναμμένο τζάκι  κι εγώ για σένα καίγομαι ωσάν το κουτσουράκι.

Ξύπνα και γίνε όνειρο, κοιμήσου να ησυχάσεις

Ξύπνα και γίνε όνειρο, κοιμήσου να 'συχάσεις  ό,τι θωρείς στον ύπνο σου, στον ξύπνιο σου να φτάσεις.

Πράμα σου δεν εκτίμησες, ιδέα χες μεγάλη

Πράμα σου δεν εκτίμησες, ιδέα 'χες μεγάλη  δε ξάνοιγες τι βάστουνες, μα τι βαστούν οι άλλοι.

Κλάψε το δάκρυ για να βγει γέλα να ξαλαφρώσεις

Κλάψε το δάκρυ για να βγει γέλα να ξαλαφρώσεις  πρέπει ν' αδειάσει το σταμνί πρωτού ξανά γεμώσεις.

Ένα δοξάρι η ζωή κι ο άνθρωπος η λύρα

Ένα δοξάρι η ζωή κι ο άνθρωπος η λύρα βάστα και παίξε το σκοπό για να γενείς η μοίρα.

Ήθελα και να ήμουνα σα μια σταλιά μονάχα

Ήθελα και να ήμουνα σα μια σταλιά μονάχα  στα δυο σου χείλη να βρεθώ σαν τη σταγόνα τάχα.

Όξω κρατά η παγωνιά με χιόνια και χαλάζι

Όξω κρατά η παγωνιά με χιόνια και χαλάζι  μα το φιλί σου με κεντά, το αίμα μου το βράζει.

Μια μπαλοθιά εμόλαρα να πάει να βρει το Χάρο

Μια μπαλοθιά εμόλαρα να πα' να βρει το Χάρο  απού μου κλέβει τσι χαρές, μα μια θα του την πάρω!

Ρακόμελο αν θες να βγει, βάλε ρακή και μέλι

Ρακόμελο αν θες να βγει, βάλε ρακή και μέλι  γλυκαίνει κάθε καυτερό, όσο και να μη θέλει.  

Από τ’ αμπέλι κρέμομαι σαν το τσαμπί σταφύλι

Από τ’ αμπέλι κρέμομαι σαν το τσαμπί σταφύλι που καρτερά ν’ αποκοπεί από τα δυο σου χείλη.  

Αξία δεν έχουν τα λεφτά ή να ΄χεις σπίτια δέκα

Αξία δεν έχουν τα λεφτά ή να ΄χεις σπίτια δέκα τα πράγματα δε κάνουνε τον άντρα, τη γυναίκα.

Το Όρος πάντα ΄ναι Βουνό, όπως κι αν το φωνάξεις

Το Όρος πάντα  ΄ναι Βουνό, όπως κι αν το φωνάξεις κι αν είσαι Όφις σέρνεσαι, το δέρμα κι αν αλλάξεις.

Θεριό είσαι ή θήραμα, σκοτώνεις ή ποθαίνεις

Θεριό είσαι ή θήραμα, σκοτώνεις ή ποθαίνεις ή κυνηγάς ή χάνεσαι, απ΄ άλλους μη προσμένεις.

Μετά ΄πο κανά δυο ρακές οι τοίχοι βγάνουν στόμα

Μετά  ΄πο κανά δυο ρακές οι τοίχοι βγάνουν στόμα ντελόγο  η σιωπή μιλά και η σκιά ΄χει σώμα.

Τι κι αν πάλι σκοτείνιασε, τη νύχτα δε φοβούμαι

Τι κι αν πάλι σκοτείνιασε, τη νύχτα δε φοβούμαι καιρός να κάνω όνειρα και θέτω και κοιμούμαι.

Όταν σε βλέπω να ΄ρχεσαι, με πιάνει καρδιοχτύπι

Όταν σε βλέπω να  ΄ρχεσαι, με πιάνει καρδιοχτύπι τρέμω, όλος πατόκορφα μα δε με νοιάζει ντίπι.

Ο βούρκος χώμα και νερό μαζί ανακατώνει

Ο βούρκος χώμα και νερό μαζί ανακατώνει κι αν κολυμπά ο βάτραχος, πουλί δε του σιμώνει.

Διαφέρει δέντρο από δεντρό, μαζί κι ανέ φυτρώνουν

Διαφέρει δέντρο από δεντρό, μαζί κι ανέ φυτρώνουν άλλα στην παγωνιά μαδούν και άλλα, ξεφουντώνουν.

Όλο τον κόσμο γύρεψα μια αγάπη να σου μοιάζει

Όλο τον κόσμο γύρεψα μια αγάπη να σου μοιάζει μα ο άνθος όταν κοπεί, το λούλουδο αλλάζει.

Δε τη γλεντίζω τη χαρά, γλεντώ μόνο στον πόνο

Δε τη γλεντίζω τη χαρά, γλεντώ μόνο στον πόνο πολλά χαρίζει η ζωή και λίγο, ας πληρώνω.

Σα τον καπνό, να με σκορπάς, Θάνατε ξέρεις μόνο

Σα τον καπνό, να με σκορπάς, Θάνατε ξέρεις μόνο μα άλλο πια δε το βαστώ, Ζωή να σε πληρώνω.

Καρδιά μου, πάλι με πονείς μα πόνους δώσε κι άλλους

Καρδιά μου, πάλι με πονείς μα πόνους δώσε κι άλλους ποτέ το λίγο δεν αρκεί για έρωτες μεγάλους.

Πίνω ρακή όταν θωρώ, τα μάτια σου κλαμένα

Πίνω ρακή όταν θωρώ, τα μάτια σου κλαμένα κρούβω τσ΄ ελπίδες, μη θαρρώ πως έκλαιγες, για ΄μένα.

Το λάθος μου το αγαπώ κι ας πόνεσα για ΄κείνο

Το λάθος μου το αγαπώ κι ας πόνεσα για ΄κείνο το καταπίνω σα μεζέ, με τη ρακή που πίνω.

Ο άνεμος, ο δυνατός τη φλόγα ανέ σβήσει

Ο άνεμος, ο δυνατός τη φλόγα ανέ σβήσει μπορεί τη σπίθα σε φωτιά με μιας να τη γυρίσει.

Ζηλεύω ΄κείνο το δεντρό, άνεμος το χτυπάει

Ζηλεύω ΄κείνο το δεντρό,  άνεμος το χτυπάει μα αν του σπάσει τα κλαδιά, αυτό βλαστούς πετάει.

Ήθελα και να έφτανα, να έπιανα τ΄αστέρια

Ήθελα και να έφτανα, να έπιανα τ΄αστέρια για να μπαλώσω τσι πληγές από τα δυο σου χέρια.

Πονούν, ετούτοι οι καιροί και τσι ψυχές ματώνουν

Πονούν, ετούτοι οι καιροί και τσι ψυχές ματώνουν γυρεύουνε τη λύτρωση, τον πόνο ανταμώνουν.

Τα ζάλα για να παν΄ μπροστά, τα πίσω, τα κοιτούνε

Τα ζάλα για να παν΄ μπροστά, τα πίσω, τα κοιτούνε καινούργια  ΄ναι τα βήματα, μα στα παλιά, πατούνε.

Του αετού το πέταγμα και του λαγού το ζάλο

Του αετού το πέταγμα και του λαγού το ζάλο κάν’ η καρδιά μου σα σε δει να πορπατείς με άλλον.

Καμιά φορά και αν λυγάς, στον πόνο δεν πειράζει

Καμιά φορά και αν λυγάς, στον πόνο δεν πειράζει ο άνθρωπος που πλάθεται πολλές φορές, αλλάζει.

Αξία, δεν έχεις τιμή, τιμή δεν είσ΄ αξία

Αξία, δεν έχεις τιμή, τιμή δεν είσ΄ αξία και αν κοστίζει ν΄ αγαπάς, αυτό ΄ναι ατιμία.

Στην Καταιγίδα και βροντά και ποταμούς τσοι βρέχει

Στην Καταιγίδα και βροντά και ποταμούς τσοι βρέχει, ο πόνος και ανέ ξεσπά, το δάκρυ του θα τρέχει.

Φτερά δεν έχω, να πετώ, μα πορπατώ με ζάλα

Φτερά δεν έχω, να πετώ, μα πορπατώ με ζάλα και όταν πέφτω, σκώνομαι και κάνω πιο μεγάλα.

Το όνειρο ΄βγαλε φτερά, ψηλά πως ΄θελά πάει

Το όνειρο  ΄βγαλε φτερά, ψηλά πως  ΄θελά πάει με γέλασε όμως ξανά και μακριά, πετάει.

Δεν ξανακάνω όνειρα, κερά μου, εγώ χαμένα

Δεν ξανακάνω όνειρα, κερά μου, εγώ χαμένα ντελόγο θέλω να τα ζω, δίχως φτερά, σπασμένα.

Ανάθεμα τη για ζωή κι απού δε τη γλεντίζει

Ανάθεμα τη για ζωή κι απού δε τη γλεντίζει τσι πίκρες απ΄ τα βάσανα, δεν ξέρει να χωρίζει.

Πίνω και πίνω τη ρακή κι αδειάζω το μπουκάλι

Πίνω και πίνω τη ρακή κι αδειάζω το μπουκάλι για να  ΄ρθεις λίγο πιο κοντά, να το γεμώσεις  πάλι.

Βαφτίστηκε ο πόνος μου, επήρε τ΄ όνομα σου

Βαφτίστηκε ο πόνος μου, επήρε τ΄ όνομα σου όταν γιορτάζεις τον κερνώ και πίνω στην υγειά σου.

Το λούλουδο, το άγριο και στα βουνά, ανθίζει

Το λούλουδο, το άγριο και στα βουνά, ανθίζει και δε ζητάει κανενός, να  ΄ρθει να το ποτίζει.

Μοίρα, χαλάκι σ΄ έκανα, ν΄ αφήνω τα σκουπίδια

Μοίρα, χαλάκι σ΄ έκανα, ν΄ αφήνω τα σκουπίδια στα πόδια μου τα πέταξες με ζήλο ΄συ η ίδια.

Εχτύπησε με, η βροντή, οι σάρκες μου ματώσαν

Εχτύπησε με, η βροντή, οι σάρκες μου ματώσαν φωνές μετά και σιωπή αχ, θέ μου,  με σκοτώσαν.

Άγιος, είν΄ ο Διάολος, μπρος σε κάποιους ανθρώπους

Άγιος, είν΄ ο Διάολος, μπρος σε κάποιους ανθρώπους απού σκορπούν το Θάνατο, έτσι για το σκοπό τους.

Αν ήσουν μάτια μου πουλί, θελά ΄σαι χελιδόνι

Αν ήσουν μάτια μου πουλί, θελά ΄σαι χελιδόνι απού πέτα χιλιόμετρα, τον ήλιο να ζυγώνει.  

Ήθελα και να ήμουνα, ένα τσαμπί σταφύλι

Ήθελα και να ήμουνα, ένα τσαμπί σταφύλι σαν με πατάς να γίνομαι, ρακή στα δυο σου χείλη.

Όσο κι αν κλαις, τα δάκρυα, τον πόνο δε τον σβήνουν

Όσο κι αν κλαις, τα δάκρυα, τον πόνο δε τον σβήνουν στάλες που εξατμίζονται και την πυρά αφήνουν.

Ας γίνω δέντρο, μοναχό, στη μέση της ερήμου

Ας γίνω δέντρο, μοναχό, στη μέση της ερήμου ανθρώπους που  ΄ναι ψεύτικοι, πετώ απ΄ τη  ζωή μου.

Εσκότωσα το θάνατο, με μια μόνο κουβέντα

Εσκότωσα το θάνατο, με μια μόνο κουβέντα "αν σου βαστά, αγάπησε, δώσε ζωή και γλέντα"

Αν θες να δεις αν πόθανες ή ανέ ζεις ακόμα

Αν θες να δεις αν πόθανες ή ανέ ζεις ακόμα ξάνοιξε μέσα την ψυχή, που φεύγει πριν το σώμα.

Αν είσ΄ αγάπη, θάνατος, καλιά ΄χω να ποθάνω

Αν εισ΄ αγάπη, θάνατος, καλιά  ΄χω να ποθάνω παρά δίχως τη γλύκα σου να ζω στον κόσμο πάνω.

Αν θες, ντελόγο, τη ρακή να πάψω να την πίνω

Αν θες, ντελόγο, τη ρακή να πάψω να την πίνω, δωσ΄ μου τα χείλη σου τα δυό, την κάψα μου να σβήνω.

Αν θες, το λόγο, να κρατάς και άντρας να λογάσαι

Αν θες, το λόγο, να κρατάς και άντρας να λογάσαι, κάμε και πες τι σκέφτεσαι, δίχως να τα φοβάσαι.

Κερνώ το θάνατο, ρακή, να του αλλάξω γνώμη

Κερνώ το θάνατο, ρακή, να του αλλάξω γνώμη, πίνε μωρέ, μη βιάζεσαι, έχω ζωή ακόμη.