Μάγειρα χρόνε πώς μπορείς και νηστικό μ΄ αφήνεις

Μάγειρα χρόνε πώς μπορείς και νηστικό μ' αφήνεις κι απ΄ όλα τα φαγιά τση γης μπουκιά να μη μου δίνεις.

Ο άνθρωπος, περήφανος σαν είναι δε λυγίζει

Ο άνθρωπος, περήφανος σαν είναι δε λυγίζει δεν πέφτει και δε σέρνεται, ολόρθος βηματίζει.

Να ήταν ο καημός χαρά και κάθε που πονάω

Να ήταν ο καημός χαρά και κάθε που πονάω  αντί για κλάμα μάτια μου σε γέλια να ξεσπάω.  

Ανέ νομίζεις πως εγώ, δίχως εσέ δεν κάνω

Ανέ νομίζεις πως εγώ, δίχως εσέ δεν κάνω πολλά μου στέρησ΄ η ζωή και μ’ έμαθε να χάνω.    

Φιλότιμο να έχουμε, τους άλλους να ΄κτιμούμε

Φιλότιμο να έχουμε, τους άλλους να 'κτιμούμε στον κόπο και στη θέση τους για λίγο ΄μεις να μπούμε.

Κομμένο του κόσμου το λουρί με δίκοπο μαχαίρι

Κομμένο του κόσμου το λουρί με δίκοπο μαχαίρι κι όποιου πονάει η ψυχή την αφορμή γυρεύει.