Κερνώ το θάνατο, ρακή, να του αλλάξω γνώμη

Κερνώ το θάνατο, ρακή, να του αλλάξω γνώμη, πίνε μωρέ, μη βιάζεσαι, έχω ζωή ακόμη.

Τα άσπρα ρούχα φόρεσα, αντίσταση να κάνω

Τα άσπρα ρούχα φόρεσα, αντίσταση να κάνω τα μαύρα απού διάλεξες, καημέ μου, δε τα βάνω.

Τα όνειρα καμιά φορά, είν΄ σαν τα παραμύθια

Τα όνειρα καμιά φορά, είν΄ σαν τα παραμύθια ή απού σε προσπερνούν ή βγαίνουνε στ΄ αλήθεια.

Εγώ δεν είμαι απ΄ αυτούς που όλο λεν΄ δεν ξέρω

Εγώ δεν είμαι απ΄ αυτούς που όλο λεν΄  δεν ξέρω, εγώ στα ίσα θα στο πώ, σε θέλω, δε σε θέλω. 

Ένα κομμάτι θάλασσα, θα βάλω στο μπουκάλι

Ένα κομμάτι θάλασσα, θα βάλω στο μπουκάλι να το ταράζω σαν περνάς, φουρτούνα μου μεγάλη.

Μιλώ με την παραίσθηση, κάτι ζητώ ΄πο ΄κείνη

Μιλώ με την παραίσθηση, κάτι ζητώ ΄πο  ΄κείνη ν΄ αφήσει πια τα πείσματα κ΄ αληθινή να γίνει.

Σαν να ΄σουνα δροσοσταλιά, κάθε που σ΄ ανταμώνω

Σαν να  ΄σουνα δροσοσταλιά, κάθε που σ΄ ανταμώνω ρηγώ, γίνομαι μούσκεμα κι όταν χαθείς κρυώνω.

Σ΄ ένα κουτί, μέσα στο νου, εφύλαξα τον πόνο

Σ΄ ένα κουτί, μέσα στο νου, εφύλαξα τον πόνο στην κεφαλή μου πορπατεί η θύμηση σου μόνο.

Κόψε μου λίγο ουρανό, θέ μου να τση τον δώσω

Κόψε μου λίγο ουρανό, θέ μου να τση τον δώσω και  ΄γω θα γίνω σύννεφο για να την ανταμώσω.

Ρίχνω ζαριά απ΄ την αρχή, μπας και διπλές μου βγάλει

Ρίχνω ζαριά απ΄ την αρχή, μπας και διπλές μου βγάλει κι αν μέχρι τώρα έχασα, Μοίρα, σε παίζω πάλι.

Ο άνθρωπος, ο δυνατός και κουζουλάδες κάνει

Ο άνθρωπος, ο δυνατός και κουζουλάδες κάνει μαζί με βάρη που  ΄χει αυτός, κι όλων των άλλων βάνει.

Και ταξιδεύω με το νου, άλλο δεν έχω τρόπο

Και ταξιδεύω με το νου, άλλο δεν έχω τρόπο για να στεριώσουμε μαζί, εμείς, στον ίδιο τόπο.

Βουνά, στεριά και θάλασσα, παντού ΄ναι στον πλανήτη

Βουνά, στεριά και θάλασσα, παντού ΄ναι στον πλανήτη μα την πιο  ΄ραία συλλογή την έχεις κάνει Κρήτη.

Αμοναχός δεν είν΄ αυτός, που δεν έχει παρέα

Αμοναχός δεν είν΄ αυτός, που δεν έχει παρέα μ΄ αυτός που είναι με πολλούς και δεν περνά ωραία.

Στο καραφάκι της ρακής, θα γράψω τ΄ όνομα σου

Στο καραφάκι της ρακής, θα γράψω  τ΄ όνομα σου για να κατέχουν πως μεθώ για χάρη τσ΄ αφεντιά σου.

Στην κάμαρα μου, έστρωσα, για δυό, ένα κρεβάτι

Στην κάμαρα μου, έστρωσα, για δυό, ένα κρεβάτι από  τη μια, ξαπλώνω ΄γω, στην άλλ΄ η αυταπάτη.

Έλα απόψε μάτια μου να δεις που θα μας βγάλει

Έλα απόψε μάτια μου να δεις που θα μας βγάλει και μη σε νοιάζει  τι θα πουν, για μας τους δύo, οι άλλοι.

Ρακή κι αν πίνω μάτια μου, δεν είν΄ γιατί διψάω

Ρακή κι αν πίνω μάτια μου, δεν είν΄ γιατί διψάω μα κάθε που τσουγκρίζουμε, τυχαία σ΄ακουμπάω.

Εμάζεψα τα δάκρυα, σ΄ ένα μπετόνι πάλι

Εμάζεψα τα δάκρυα, σ΄ ένα μπετόνι πάλι για να ξεπλύνω την καρδιά που έχει μαύρο χάλι.

Χίλιες φορές να τσακιστώ, για σένα δεν πειράζει

Χίλιες φορές να τσακιστώ, για σένα δεν πειράζει δεν ξέρει ο πόνος να μετρά, ούτε να λογαριάζει.

Ψηλά, ήθελε ο Θεός, Κρήτη να σε κρατήσει

Ψηλά, ήθελε ο Θεός, Κρήτη να σε κρατήσει μα κάπως έπρεπε κι Αυτός, τη γη μας να φωτίσει.

Γροικώ τους άλλους να μιλούν γι΄ αυτά πουν΄ περασμένα

Γροικώ τους άλλους να μιλούν γι΄ αυτά πουν΄ περασμένα και δεν μπορώ, παρά ξανά να σκέφτομαι εσένα.

Στο πατητήρι έριξα, τον πόνο να τον λιώσω

Στο πατητήρι έριξα  τον πόνο να τον λιώσω να τον εξάγω μακριά,  να τον εμφιαλώσω.

Με τη ρακή στη χέρα μου, γελώ απορημένος

Με τη ρακή στη χέρα μου, γελώ απορημένος γι απού πάλι μέθυσα, γι που  ΄μαι  ΄ρωτευμένος.

Ένα τσουβάλι βάσανα, στη μοίρα θα χαρίσω

Ένα τσουβάλι βάσανα, στη μοίρα θα χαρίσω τα δώρα που δωρίζονται, δε τα γυρίζεις πίσω.

Θ΄ ανέβω πάνω στο τρακτέρ, ν΄ αρχίσω να οργώνω

Θ΄ ανέβω πάνω στο τρακτέρ, ν΄ αρχίσω να οργώνω κι όπου  ΄χω ρίζες σου παλιές, μ΄αυτό τσι ξεπατώνω.

Το θάρρος μέσα στη ζωή είν΄ σαν το περιβόλι

Το θάρρος μέσα στη ζωή είν΄ σαν το περιβόλι φυτεύουνε το οι πολλοί, μα δεν το έχουν όλοι.

Τση μοναξιάς εζήτησα, να αρραβωνιαστούμε

Τση μοναξιάς εζήτησα, να αρραβωνιαστούμε οι άλλοι δεν μπορέσανε, δίπλα μου να σταθούνε.

Στη χέρα, το καλαζνικοφ, βρωμάει από μπαρούτι

Στη χέρα, το καλαζνικοφ, βρωμάει από μπαρούτι εσκότωσα ό,τι πονεί, μες στη ζωή ετούτη.

Κοιτάζω τα χαλάσματα, καρδιά μου και θυμάμαι

Κοιτάζω τα χαλάσματα, καρδιά μου και θυμάμαι αγάπες που  ΄ν εφήμερες, γκρεμίζονται και σπάνε.

Κάθε βραδιά που θέτω ΄γω, κοιτώ το μαξιλάρι

Κάθε βραδιά που θέτω ΄γω, κοιτώ το μαξιλάρι και βλαστημώ τη μοίρα που, μια δε μου κάνει χάρη.

Σ΄ ένα καζάνι με ρακή, τον πόνο μου θα βράσω

Σ΄ ένα καζάνι με ρακή, τον πόνο μου θα βράσω κι από το μείγμα που θα βγει, τη μοίρα θα κεράσω.

Αέρας είναι η ζωή, στιγμές απού περνάνε

Αέρας είναι η ζωή, στιγμές απού περνάνε ανάσα πάρε,  ζήσε τις, οπίσω δε γυρνάνε.

Στην αγκαλιά μου, κρύβω σε, ήλιος μη σ΄ αντικρίσει

Στην αγκαλιά μου, κρύβω σε, ήλιος μη σ΄ αντικρίσει γιατί από τη ζήλια του, πιο γρήγορα θα δύσει.

Τα δάκρυα στη Θάλασσα, τα ρίχνω ένα-ένα

Τα δάκρυα στη Θάλασσα, τα ρίχνω ένα-ένα όπου κι αν παν΄  λογαριασμό δε δίνουν σε κανένα.

Αγάπη που διαλύθηκε, μοιάζει να είναι σκόνη

Αγάπη που διαλύθηκε, μοιάζει να είναι σκόνη απού αέρας τη σκορπά και  ΄συ πια μένεις μόνη.

Ο ήλιος όταν χάνεται, με ΄σένανε μου μοιάζει

Ο ήλιος όταν χάνεται, με  ΄σένανε μου μοιάζει απού φοβάσαι τη νυχτιά, μα λάμπεις σαν χαράζει.

Έφυγε τ΄απόγευμα και η βραδιά, σιμώνει

Έφυγε τ΄απόγευμα και η βραδιά, σιμώνει στο όνειρο κι αν σε θωρώ, η μέρα το σκοτώνει.

Η ώρα, έχει το λεπτό, ο ήλιος, τον πλανήτη

Η ώρα, έχει το λεπτό, ο ήλιος, τον πλανήτη ο κόσμος μας, για να μετρά, χρειάζεται την Κρήτη.

Με τ΄ όνειρο μου τα ΄βαλα γιατί δεν προλαβαίνω

Με τ΄ όνειρο μου τα ΄βαλα γιατί δεν προλαβαίνω μόλις μου πει το σ΄ αγαπώ, ξυπνώ και μόνος μένω.

Όταν βραδιάζει, μάτια μου, έχω χαρά μεγάλη

Όταν βραδιάζει, μάτια μου, έχω χαρά μεγάλη είσαι μακρυά, μα στ΄ όνειρο κόντα μου σ΄ έχω πάλι.

Πίστη, ελπίδα, δύναμη, αγάπη που ν΄ μεγάλη

Πίστη, ελπίδα, δύναμη, αγάπη που  ν΄ μεγάλη όλα αυτά ο Κρητικός, τα κάνει πεντοζάλη.

Τη γη θα βάλω δύναμη για να τη σταματήσω εκιά

Τη  γη θα βάλω δύναμη για να τη σταματήσω εκιά που λιάζει πάντοτε, εκιά θα σε κρατήσω.

Κάθε βραδιά αγάπη μου, αμοναχός ΄πομένω

Κάθε βραδιά αγάπη μου, αμοναχός   ΄πομένω είσαι φεγγάρι που θωρώ, από πλανήτη ξένο.

O Κρητικός βγαίνει ψηλά εκεί που πέφτουν άλλοι

O Κρητικός βγαίνει ψηλά εκεί που πέφτουν άλλοι πάνω στον πόνο του πατά, χορεύει πεντοζάλη.

Μια μέρα, ήλιο κάνε με, θε μου, να ξημερώσω

Μια μέρα, ήλιο κάνε με, θε μου, να ξημερώσω να γίνω φως, να ζεσταθεί κοντά του σαν σιμώσω.

Τη συλλογή από καημούς που μου ΄δωσες θα κάψω

Τη συλλογή από καημούς που μου  ΄δωσες θα κάψω κρυώνω μα θα ζεσταθώ, φωτιά μόλις ανάψω.

Μη με ρωτάτε, η καρδιά, αν πια δεν αγαπάει

Μη με ρωτάτε, η καρδιά, αν πια δεν αγαπάει αν είναι μέρα ή βραδιά, η γη πάντα γυρνάει.

Η αγάπη μάτια μου γλυκά, μες στη καρδιά φωλιάζει

Η αγάπη μάτια μου γλυκά, μες στη καρδιά φωλιάζει κι αν έξω έχει σύννεφα,  ΄κει μέσα πάντα λιάζει.

Απόψε πάλι βράδιασε, με ΄σένα μακρυά μου

Απόψε πάλι βράδιασε, με  ΄σένα μακρυά μου μέχρι στο όνειρο να  ΄ρθεις, μιλώ στη μοναξιά μου.

Κάθε πρωί είν΄ μια αρχή, το χτες που κάνει πέρα

Κάθε πρωί είν΄ μια αρχή, το χτες που κάνει πέρα για να  ΄χεις  χώρο να χτιστεί, μια νέα καλή μέρα.  

Ξημέρωσε και τι μ΄ αυτό, ΄συ μέρα ΄γω φεγγάρι

Ξημέρωσε και τι  μ΄ αυτό,  ΄συ μέρα  ΄γω φεγγάρι το φως  δε γίνεται νυχτιά για κανενός τη χάρη.  

Ρακή και ρακοπότηρο και πίνω και αδειάζω

Ρακή και ρακοπότηρο και πίνω και αδειάζω για σένα και για  ΄μένανε της μοίρας κουβεντιάζω.

Δάκρυ μου, γίνε δύναμη, μη τρέξεις, μη κυλήσεις

Δάκρυ μου, γίνε δύναμη, μη τρέξεις, μη κυλήσεις έτσι κι αλλιώς είσαι σταλιά, πως μια φωτιά να σβήσεις;

Ο Σεβασμός κι η εκτίμηση δεν είναι με τα λόγια

Ο Σεβασμός κι η εκτίμηση δεν είναι με τα λόγια αυτά καλιά να τα κρατάς να φτιάχνεις κομπολόγια.

Απόψε σε καληνυχτώ και ΄γω και το φεγγάρι

Απόψε σε καληνυχτώ και  ΄γω και το φεγγάρι που πάλι  ΄ναι ολόγιομο για τη δική σου χάρη.

Τα δάκρυα, ας είν΄ σταλιές, μη τα υποτιμήσεις

Τα δάκρυα, ας είν΄ σταλιές, μη τα υποτιμήσεις φωτιές που χρόνια άναβαν, μπορείς μ΄ αυτά να σβήσεις.

Χόρτασα για μια ζωή, το ψεύτικο ενδιαφέρον

Χόρτασα για μια ζωή, το ψεύτικο ενδιαφέρον να λέν΄ τη λέξη σ΄  αγαπώ, αντί να πουν, συμφέρον.