Πάντα πριν απ΄ τη θύελλα υπάρχει ησυχία

Πάντα πριν απ' τη θύελλα υπάρχει ησυχία κι ο άνθρωπος απού πονά δε βγάζει λέξη μία.

Ο αετός, στα χαμηλά σαν είναι δε φοβάται

Ο αετός, στα χαμηλά σαν είναι δε φοβάται το θάρρος και η τόλμη του με ύψος δε μετράται.  

Μου φαίνεται παλιοζωή πως ψάχνεις την αιτία

Μου φαίνεται παλιοζωή πως ψάχνεις την αιτία ό,τι μου φέρνει τη χαρά να κάνεις αμαρτία.  

Να την αρπάξεις τη ζωή, τρίχα να μη τσ΄ αφήσεις

Να την αρπάξεις τη ζωή, τρίχα μην τζη αφήσεις και όπου θέλεις να την πας να την καθοδηγήσεις.  

Μες στην ομίχλη τριγυρνώ σα να ΄μουν δροσουλίτης

Μες στην ομίχλη τριγυρνώ σα να ΄μουν δροσουλίτης μες στη σκιά θε να χαθώ σα βγει αποσπερίτης.

Μα και ο αετός πονά αλλά και που διαφέρει

Μα και ο αετός πονά αλλά και που διαφέρει αυτός ποτέ δε σταματά, πετά και υποφέρει.  

Είν΄ ο καημός της ξενιτιάς από τους πιο μεγάλους

Είν΄ ο καημός της ξενιτιάς από τους πιο μεγάλους τόπους απού αγάπησες ζητάς μα βρίσκεις άλλους.  

Ο κόσμος όλος μια σταλιά και μες στο νου μου πλάνη

Ο κόσμος όλος μια σταλιά και μες στο νου μου πλάνη πώς γίνεται να΄ ναι μικρός, μα όλους να μας βάνει.  

Η μοναξιά είν΄ πιο βαριά σα βρίσκεσαι στα ξένα

Η μοναξιά είν΄ πιο βαριά σα βρίσκεσαι στα ξένα αγάπη, σπίτι, ζεστασιά είν΄ απομακρυσμένα.  

Μικιή απού ΄ναι η ζωή σαν φτάνει προς το τέλος

Μικιή απού ΄ναι η ζωή σαν φτάνει προς το τέλος και μοιάζει στην ταχύτητα σαν να  ΄ταν ένα βέλος.  

Μου λείπεις λεν τα κύτταρα στο σώμα, στο μυαλό μου

Μου λείπεις  λεν τα κύτταρα στο σώμα, στο μυαλό μου σ΄ ανυπαρξία του έρωτα, χάνω τον εαυτό μου.  

Η γης κι αν μείνει σταθερή εσύ να γίνεις σβούρα

Η γης κι αν μείνει σταθερή εσύ να γίνεις σβούρα ετσά ναι τ΄ άγρυπνο μυαλό που φτιάχνει την κουλτούρα.  

Μα κοροϊδεύω το μυαλό, ότι δε σ΄ αγαπάω

Μα κοροϊδεύω το μυαλό, ότι δε σ΄ αγαπάω  όταν την απουσία σου στο ντούκου δεν περνάω.