Τρέχει το αίμα απ΄ την καρδιά, στάλα τη στάλ΄ αδειάζει

Τρέχει το αίμα απ΄ την καρδιά, στάλα τη στάλ΄ αδειάζει που φεύγω έτσι ξαφνικά, εσένα δε σε νοιάζει.  

Το πάθος με κατέστρεψε, τα μάτια σου δεν είδα

Το πάθος με κατέστρεψε, τα μάτια σου δεν είδα η λάμψη σου με τύφλωσε, σαν το χρυσό του Μίδα.

Το δάκρυ από τα μάτια μου κρατώ για να μην τρέξει

Το δάκρυ από τα μάτια μου κρατώ για να μην τρέξει γιατί χαρά στα μάτια σου,  η ψυχή μου δε θ' αντέξει.

Κι αν μαχαιριά μου έδωσες και πήρε τη ζωή μου

Κι αν μαχαιριά μου  έδωσες  και πήρε τη ζωή μου είν' η ψυχή αλώβητη που βγήκε απ΄ το κορμί μου.

Τι απορείς που δε μιλώ, χαλάλι οι λέξεις πάνε

Τι απορείς που δε μιλώ, χαλάλι οι λέξεις πάνε  τα μάτια σ΄ όλα απαντούν, αν δε θωρείς, λυπάμαι.

Την τελευταία παράσταση, για σένα απόψε δίνω

Την τελευταία παράσταση, για σένα απόψε δίνω στο θέατρο που μού ΄παιξες, για πάντ΄ αυλαία κλείνω.

Τη σκέψη σου απ΄ το μυαλό εγώ θα καθαρίσω

Τη σκέψη σου απ΄ το μυαλό εγώ θα καθαρίσω και με σαπούνι και νερό, θα σε εξαφανίσω.

Συγκρατημένε μου λυγμέ, βασανισμένο δάκρυ

Συγκρατημένε μου λυγμέ, βασανισμένο δάκρυ με πείσμα οπισθοχωρείς σα φτάνεις πια στην άκρη.

Σπάω του κόσμου τα δεσμά στον Άδη θε να φτάσω

Σπάω του κόσμου τα δεσμά στον Άδη θε να φτάσω να πιω της Άρνης το νερό, εσένα να ξεχάσω.